اهل بیت

اهل بیت

اهل بیت

اهل بیت

حضرت محمد (ص) _ حضرت محمد صلی الله علیه و آله

حضرت محمد (ص) _  حضرت محمد صلی الله علیه و آله





در سالى که معروف به عام الفیل است دیده به جهان گشود. پدر حضرت محمد صلى اللّه علیه و آله و سلم (( عبداللّه )) و مادر گرامى ایشان (( آمنه )) نام داشت .
عبداللّه قبل از تولد پیامبر(ص ) از دنیا رفته بود و به همین جهت عبدالمطلب جد ایشان (پدر عبداللّه ) سرپرستى او را به عهده گرفت . حضرت محمد صلى اللّه علیه و آله و سلم شش ساله بود که مادرش آمنه وفات یافت و عبدالمطلب نیز حدود دو سال بعد دیده از جهان فرو بست و سرپرستى ایشان را ((ابو طالب )) عموى آن حضرت ، پدر حضرت على علیه السلام به عهده گرفت .
(جوانى )
پیامبر اسلام صلى اللّه علیه و آله و سلم دوران جوانى خود را در مکه سپرى کرد.همه مردم ایشان را فرد راستگو، درستکار و امین مى شناختند به طورى که او را ((محمد امین )) مى نامیدند. حضرت محمد صلى اللّه علیه و آله و سلم همواره یار ستمدیدگان بود و به افراد مستمند کمک مى کرد. و در سن بیست سالگى بود که در پیمان (حلف الفضول ) که میان عده اى از جوانان مکه و براى کمک و حمایت از ستمدیدگان به وجود آمده بود شرکت نمود.آنان پیمان بسته بودند که هر جا مظلومى بیابند به کمکش ‍ بشتابند.
حضرت محمد صلى اللّه علیه و آله و سلم در سن بیست و پنج سالگى با (( حضرت خدیجه )) که از زنان پاکدامن و محترم و بزرگوار بود ازدواج کرد. حضرت فاطمه (س ) بانوى بزرگ اسلام و جهان ، از ثمرات این ازدواج مبارک مى باشند.
(بعثت )
پیامبر اسلام (ص )، هر سال یک ماه ، براى عبادت به (( غار حرا)) که در کوه نور و در نزدیکى مکه قرار داشت مى رفت . در آن ایام بود که از طرف خداوند به پیامبرى مبعوث شد ، جبرئیل اولین آیات الهى را که از سوره (( علق )) بود، از جانب خداوند بر پیامبر خواند. رسول خدا در آن هنگام چهل سال داشت . اولین کسانى که به پیامبر ایمان آوردند، از مردان ، حضرت على علیه السلام واز زنان حضرت خدیجه (س ) بودند.
(تبلیغ دین )
حضرت محمد (ص ) پس از آنکه به پیامبرى و رسالت برگزیده شدند، تا سه سال به صورت پنهانى مردم را به اسلام دعوت مى کردند و در این مدت عده اندکى به ایشان ایمان آوردند. پس از آن ، از جانب خداوند، به ایشان فرمان داده شد تا دعوت خود را به صورت آشکار بیان فرمایند،و ابتدا خویشان و اقوام خود را به اسلام دعوت نمایند.با علنى شدن دعوت رسول خدا(ص ) مشرکان مکه از هیچ کوششى براى مبارزه و جلوگیرى از گسترش ‍ و نفوذ اسلام خوددارى نکردند. و به آزار و شکنجه مسلمانان پرداختند ((بلال حبشى )) را به دردناک ترین شیوه ها شکنجه نمودند و (( سمیه و یاسر)) پدر و مادر (عمّار) را به شهادت رسانیدند . آزار و شکنجه مسلمانان ، توسط مشرکان به جایى رسید که رسول خدا (ص ) به مسلمانان دستور داد تا مکه را ترک کنند و به کشور حبشه (اتیوپى کنونى ) مهاجرت نمایند و در نتیجه تعدادى از زنان و مردان مسلمان به سرپرستى جعفربن ابى طالب به حبشه مهاجرت کردند.وقتى مشرکان مکه از مهاجرت مسلمانان به حبشه اطلاع پیدا کردند، عمروعاص را براى باز گرداندن آنان به حبشه فرستادند. اما پادشاه حبشه که حقانیت دین اسلام را از زبان جعفربن ابى طالب شنید به مسلمانان اجازه داد آزادانه در حبشه به زندگى خود ادامه دهند و عمروعاص شکست خورده به مکه بازگشت .
شکست مشرکان در مهاجرت مسلمانان به حبشه و گسترش اسلام ، باعث شد که جهت جلوگیرى از دعوت الهى رسول خدا (ص ) مسلمانان را تحریم اقتصادى نمایند. در نتیجه سران مشرکان دستور دادند که هیچکس با بنى هاشم خرید و فروش ننماید و همگى با مسلمانان قطع رابطه کنند. رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلم به همراه مسلمانان مدت سه سال را در محاصره اقتصادى در یکى از دره هاى مکه به نام شعب ابوطالب و در سخت ترین شرایط براى دفاع از دین خدا به سر بردند. آنان در محاصره بودند تا اینکه رسول خدا(ص ) به ابوطالب خبر داد که موریانه عهدنامه مشرکین را خورده است و جز نام خدا چیزى باقى نمانده است . وقتى مشرکان به سراغ عهدنامه خود رفتند و حقانیت گفتار پیامبر را مشاهده کردند دست از محاصره برداشتند.
(مهاجرت به مدینه )
شهر مدینه پیش از مهاجرت پیامبر اسلام (ص ) از مکه (( یثرب )) نامیده مى شد. یثرب از دو قبیله ((اوس )) و ((خزرج )) تشکیل یافته بود که همواره با یکدیگر در جنگ و نزاع بودند. وقتى که خبر پیامبر اسلام (ص ) به مدینه رسید عده اى از آنان در سال دوازدهم و سیزدهم بعثت به مکه آمدند و پس از پذیرفتن اسلام با آن حضرت پیمان بستند که رسول خدا را یارى کنند. مشرکان که گسترش اسلام را حتى در خارج از سرزمین مکه مشاهده نمودند تصمیم گرفتند. پیامبر اسلام (ص ) را به قتل برسانند و براى اجراى تصمیم خود گروهى را برگزیدند تا شبانه به خانه پیامبر(ص ) حمله آورده و ایشان را در بستر به قتل برسانند. در این شرایط بود که حضرت على علیه السلام براى حفظ جان رسول خدا (ص ) در بستر ایشان خوابید و پیامبر(ص ) از مکه خارج شد و پس از اینکه گروه زیادى از مسلمانان به مدینه مهاجرت کرده بودند، پس از سیزده سال مبارزه پیگیر در مکه و تبلیغ اسلام به مدینه مهاجرت فرمود. ( مدینه النبى ) شهر ((یثرب )) با ورود پیامبر اسلام (ص ) ((مدینه )) یا ((مدینه النبى )) نامگذارى شد و هجرت پیامبر اسلام از مکه به مدینه مبدا تاریخ اسلام گردید.
پیامبر اسلام (ص ) بعد از ورود به مدینه ابتدا مسجدى بنا نمود. که خود نیز در ساختن آن با مسلمانان همکارى مى کرد. مسجد محل عبادت و مرکز حکومت و اجتماع مسلمانان مدینه محسوب مى شد. پس از بناى مسجد بین مسلمانان پیوند برادرى ایجاد نمود.
(نبردهاى مسلمانان با مشرکان )
پیروزى روزافزون مسلمانان و گسترش اسلام و پایه ریزى حکومت بزرگ اسلامى در مدینه ، مشرکان را بر آن داشت که تمام توان نظامى خود را براى مقابله با اسلام بکار برند. غزوه بدر، اولین نبرد مسلمانان با مشرکان بود. در این نبرد تعداد مسلمانان 313 نفر بود و اسلحه اندکى در اختیار داشتند. در حالى که مشرکان با 950 نفر و اسلحه فراوان به میدان آمده بودند. مسلمانان در حالى که رسول خدا(ص ) پیشاپیش آنان قرار داشت بر سپاه مشرکان حمله کردند و با یارى خداوند و دلاورى و رشادت مسلمانان به ویژه حمزه عموى پیامبر(ص ) و على (ع ) مشرکان را شکست داده و با گرفتن تعدادى اسیر آنان را وادار به فرار کردند. جنگ بدر در سال دوم هجرت اتفاق افتاد.
در سال سوم هجرت مشرکان مکه با سپاه سه هزار نفرى و براى گرفتن انتقام شکست بدر با امکانات و تجهیزات زیاد به طرف مدینه حرکت کردند. سپاه اسلام با سپاه مشرکان ، در دامنه کوه احد در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. رسول خدا(ص ) ابتدا پنجاه نفر از سربازان را ماءمور حفاظت از تنگه اى کرد که در پشت سپاه اسلام قرار داشت تا خطر حمله احتمالى مشرکان را از آن محل برطرف نماید. در آغاز نبرد پیروزى با مسلمانان بود و مشرکان شکست خورده و پا به فرار گذاشتند. در این هنگام نگهبانان تنگه به تصور اینکه جنگ تمام شده است ، بر خلاف دستور پیامبر (ص )، سنگرهاى خود را ترک کرده و به جمع آورى غنائم پرداختند. مشرکان که تنگه مذکور را خالى دیدند از آن ناحیه به مسلمانان حمله کردند و عده اى را به شهادت رساندند. از جمله شهدا، حمزه سردار بزرگ اسلام و عموى رسول خدا(ص ) بود. مشرکان که قصد به شهادت رساندن رسول خدا(ص ) را داشتند با فداکارى حضرت على (ع ) که با تمام توان از پیامبر(ص ) دفاع مى نمود روبرو شده در نتیجه عقب نشینى کردند.
در سال پنجم هجرت مشرکان با تمام توان و با یارى متحدان خود سپاه بزرگى فراهم کرده و به مدینه حمله کردند. مسلمانان به پیشنهاد سلمان فارسى در شمال مدینه خندقى حفر کردند و به همین خاطر این جنگ غزوه خندق نامیده شد. سپاه مشرکان وقتى به مدینه رسید در مقابل خود خندقى بزرگ را مشاهده کرد. و با کشته شدن پهلوانان آنان بوسیله حضرت على (ع ) و وزیدن بادى سرد، که چادرهاى آنان را از جا مى کند بالاخره شکست خورده و پراکنده شدند. غزوه خندق در قرآن مجید ((احزاب )) نامیده شده است .
(فتح مکه )
پس از غزوه خندق (احزاب ) مشرکان که قدرت و نیرومندى مسلمانان را مشاهده نمودند، از در سازش درآمده و حاضر به صلح با مسلمانان شدند و بدین ترتیب ((صلح حدیبیه )) واقع شد. آنان در پیمان صلح حدیبیه متعهد شدند که ده سال با مسلمانان وارد جنگ نشوند و به مسلمانان اجازه زیارت خانه خدا را بدهند. در این دوران صلح بود که پیامبر اسلام (ص ) براى گسترش دین خدا در سراسر جهان نامه هایى به پادشاهان ایران و روم و مصر نوشت و آنان را به اسلام دعوت نمود. و تقریبا دو سال از عقد صلح حدیبیه گذشته بود که مشرکان پیمان شکنى کردند. در نتیجه رسول خدا(ص ) با سپاهى بزرگ به سوى مکه حرکت کرد و مشرکان که توان مقابله با سپاه اسلام را نداشتند تسلیم شدند. سپس رسول خدا(ص ) به مسجدالحرام رفت و على علیه السلام به فرمان پیامبر(ص ) بر دوش ایشان رفته و تمامى بتهاى مشرکان را سرنگون نمود. این واقعه در سال هشتم هجرت اتفاق افتاد.
(وفات رسول خدا(ص ))
پیامبر اسلام (ص ) پس از بیست و سه سال مبارزه و تبلیغ دین خدا (سیزده سال در مکه و ده سال در مدینه )، و برقرار کردن حکومت اسلامى ، و تعیین حضرت على (ع ) به عنوان وصى و جانشین پس از خود، به ویژه در ((حجة الوداع )) (آخرین حج ) و در محل غدیر خم ، در 28 صفر سال یازدهم هجرى در سن 63 سالگى رحلت نمود. مرقد مطهر رسول خدا (ص ) در مدینه منوره قرار دارد.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد