پایگاه اینترنتی دفتر آیت الله صافی گلپایگانی
حضرت آیت اللّه العظمى آقاى حاج شیخ لطفاللّه صافى(مد ظله العالى)، فقیه، اسلام شناس و اندیشمند بزرگ معاصر، در سال 1337 هـ.ق، در شهر گلپایگان، قدم به صحنه هستى نهاد.
پدر او عالم عارف، مرحوم آیت اللّه آخوند ملا محمّد جواد صافى، (متولد 1287 هـ.ق) بود که علاوه بر تخصّص، تحقیق، تألیف و تدریس در گرایشهاى مختلف علوم اسلامى مانند فقه، اصول، کلام، اخلاق، حدیث و ...
در زمینه هنرهاى ارزشمندى چون شعر و خوشنویسى نیز سرآمد بود. زهد، تقوى، عشق به ولایت و فضیلتهاى علمى اخلاقى آن بزرگ مرد، از یک سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهى از منکر و جبهه گیرىهاى صریحش در برابر افکار انحرافى، غیرمتدیّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سویى دیگر، هر قدر که مردم گلپایگان را شیفته و مطیع محض او مىنمود، هیأت حاکمه، خوانین و زورگویان را در برابرش شکنندهتر مىکرد؛ چنان که آنها همیشه او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعتگذارىهاى خود دیده و تا زنده بود از غیرت دینى و خشم الهى او مىترسیدند.
آفتاب عمر آن عالم جلیل القدر در افق عصر 27 رجب سال 1378 هـ.ق، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسى کاظم، علیه السلام، غروب کرد.
مادر او بانوى فاضله، شاعره و عاشق اهل بیت، علیهم السّلام، فاطمه خانم، دختر حضرت آیت اللّه آخوند ملا محمّد على، بود.
از ویژگىهاى بزرگ معنوى، اخلاقى، که در وجود آن مرحومه، متبلور بود، مىتوان به تعبد، اخلاص، تقوى، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهر دارى کمنظیر و اهتمام در تربیت کودکان، راز و نیاز خاشعانه و ذکر و دعا و نماز شب اشاره کرد.